Deus ex Machina
Purcell, Händel, Byrd, Sweelinck en Clemens non Papa
Werken
Henry Purcell
■Birthday Ode for Queen Mary
▪Overture
▪Come, ye sons of art
▪Sound the trumpet
▪Strike the viol
▪The day that such a blessing gave
▪See nature, rejoicing
■Hark! The bonny Christ Church Bells
■Dido and Aeneas
▪Fear no danger
▪Triumphing dance
▪To the hills and the vales
George Frideric Händel
■Fammi combattere
William Byrd
■Mass for four voices
▪Kyrie
▪Credo
Jan Pieterszoon Sweelinck
■Psalm 140
■Psalm 121
Jacobus Clemens non Papa
■Psalm 129
▪Il me suffit
▪Si bestreden mi
o.l.v. Ardaan Dercksen
Datum & Locatie
zaterdag 19 november 2016
Museum Speelklok, Utrecht
![[cml_media_alt id='797']Ontworpen door Fons Martens[/cml_media_alt]](http://www.ensemble-illustre.nl/wp-content/uploads/2016/03/Deus-ex-machina-724x1024.jpg)
In dit programma laat Ensemble Illustre zijn licht schijnen op heden en verleden van deze uitvoeringslocatie: het Museum Speelklok, de vroegere Buurkerk.
De Buurkerk heette ook wel Maria Minor (kleine Maria), totdat de toenmalige Katholieke parochie bij de reformatie uit het gebouw werd verjaagd en een schuilkerk inrichtte in het Huis Clarenburg, het huidige café Olivier.
De reformatie leidde in vele landen tot kerkmuziek die niet in de kerk mocht klinken. William Byrd schreef voor de Anglicaanse kerk, maar bleef zelf Rooms-Katholiek en schreef ook voor die kerk nieuwe muziek, aangepast aan de nieuwe omstandigheden in zijn land. Zijn missen voor drie, vier en vijf stemmen schreef hij voor schuilkerken, en oorspronkelijk zong men zijn missen met één persoon per stem. Vandaag hoort u die delen uit de vierstemmige mis die voor gelovigen de meest urgente betekenis hadden die zich verbannen voelen: het Kyrie, een gebed om ontferming, en het Credo, een krachtige uitdrukking van geloof door iemand die juist om dat geloof verjaagd werd.
Sweelinck was geen kerk- maar stadsorganist. Zijn beroemde meerstemmige psalmzettingen schreef hij voor sjieke mensen in hun huiskamers, in hun omgangstaal het Frans. In de psalmen van vanavond leven we tussen vrees en hoop: vragen we in psalm 140 nog om bescherming tegen degene die ons iets aan wil doen, in psalm 121 weten we: mijn herder zal niet slapen.
Na de pauze is alles anders: we verkeren nu in de kringen van degenen bij wie de collectiestukken van het Museum in huis stonden: Koningen, adel, gegoede burgers. We spelen, dansen en zingen het uit.